Waarom Friend for Rent?

Het klinkt in eerste instantie misschien wat vreemd, een vriendin inhuren maar hoe vaak gebeurt het jou niet dat je je verhaal kwijt wilt en dat er niemand beschikbaar is. Je beste vriendin moet een deadline halen en heeft écht geen tijd, de buurvrouw ligt in scheiding dus die wil je ook niet lastig vallen en weer een ander moet de kinderen van de crèche halen. Iedereen heeft het ‘druk, druk, druk’ en net nu jij het nodig hebt, even geen tijd voor jou. Dus wat doe je?

Je ploft neer op de bank, pakt een glas wijn en je telefoon en scrollt wat door je tijdlijn waar de één een nog mooier en betekenisvoller leven leidt dan de ander. Het lijkt wel verdorie wel of iedereen ‘iets leuks’ doet terwijl jij weer alleen op de bank zit. Natuurlijk weet je wel dat dit een vertekend beeld is; stomme dingen posten we niet op onze socials. Maar de kans is groot dat je je nu nog meer alleen voelt en misschien zelfs wel wat eenzaam. En hier is echt niks geks aan.

Het lijkt wel verdorie wel of iedereen ‘iets leuks’ doet terwijl jij weer alleen op de bank zit.

Er zijn ontzettend veel mensen die soms eenzaam of alleen zijn. En dat zijn echt niet alleen ouderen. Ook steeds meer jonge, succesvolle mensen komen door verschillende oorzaken in een emotioneel of sociaal isolement. Het thuiswerken heeft ervoor gezorgd dat je de verbinding met je collega’s kwijt bent geraakt, of je bent net verhuisd naar een nieuwe stad. Je hebt je de laatste jaren alleen maar op je carrière gestort of bent na jaren weer single. Al je vrienden hebben kinderen en je wilt ook weleens wat anders dan naar de kinderboerderij of Ballorig. Er zijn weet ik hoe veel redenen op te noemen waarom je je soms alleen voelt en behoefte hebt aan gezelschap. Geen psycholoog of therapeut, maar gewoon een vriendin waar je je verhaal kwijt kunt tijdens een wandeling, een etentje of tijdens het sporten. Ongegeneerd alleen maar over jezelf praten en alles wat je bezighoudt of waar je mee zit. Gewoon lekker je hart luchten…

Of misschien speelt er iets waar je met niemand anders over kunt praten. Dit kan een gebeurtenis zijn maar ook een verlangen. Hierdoor voel je je eenzaam met je gedachten. Ik spreek hier uit ervaring. Het is pas sinds kort dat ik openlijk vertel over het misbruik wat mij in mijn jongere jaren is overkomen. Vroeger durfde ik er niet over te praten en later, ach…dan is het alweer zo lang geleden dus waarom zou ik het oprakelen. Maar de gebeurtenissen bleven me wel altijd achtervolgen. Het bepaalde ook mijn keuzes en hoe ik me openstelde (of eigenlijk juist niet). Ik heb een tijd bij een psycholoog (nou ja meerdere) gelopen maar dat voelde dan toch altijd wat zakelijk en afstandelijk ,en een vriendin weer net te dichtbij… snap je me een beetje?

Ook het feit dat ik ongewenst kinderloos ben, heeft me soms het gevoel gegeven er niet helemaal bij te horen. Begrijp me niet verkeerd: ik ben ontzettend dankbaar voor de kinderen van mijn broers voor wie ik ‘de coole tante’ ben, en heb de leukste ‘cadeau-kinderen’ dankzij mijn vriendinnen. Toch deed het pijn om te voelen dat je zoiets puurs als het moederschap niet kunt ervaren. Het heeft tijd gekost voordat ik er echt vrede mee kon hebben. Ik dacht dat ik het ergens halverwege mijn veertigste al een plek had gegeven, en dat dacht ik in het voorjaar van 2021 —vijf jaar later— weer.

Ik deed toen mee aan een ademsessie tijdens een soloretreat op Camping Buitenland. Ik had geen idee waar ik aan begon, er stond alleen dat 1 ademsessie gelijk staat aan 2 jaar therapie. Het was niet zo dat ik ergens mee zat (behalve de twijfel of ik mijn werk moest opzeggen ja of nee) maar in het kader van alles mee willen maken nam ik plaats in de yurt. De sessie werd geleid door Ellen Dekkers van Mr. Breath samen met Esther Reijn (inderdaad, de zus van). Wat een ervaring! Al het verdriet kwam eruit inclusief een waterval van tranen! Ik voelde de overtuiging wegglijden dat ik geen volwaardige vrouw zou zijn, en ineens besefte ik dat ik net zo goed een vrouw en een moeder ben als alle andere moeders. Maar dan worden je broers opa, je schoonzus en vriendinnen oma en was er toch weer het gevoel van er niet helemaal bijhoren. En het is heus niet zo dat ik hele dagen daar mee bezig ben maar er zijn van die momenten tja, dan komt het gewoon even hard binnen en doet het pijn. Nou die pijn zal ik je vertellen heb ik begin dit jaar (januari ’24) gevoelt. Ik heb samen met 2 vriendinnen een plant medicijn gebruikt met de intentie om de pijn ook echt te voelen, zodat ik het een plekje kon geven. Dat heb ik geweten, vanuit mijn tenen kwam het, echte pijn, lichamelijke pijn. Ik heb het gevoelt en daarna kwam er rust.

Betekend dit dat ik nooit meer pijn of verdriet zal voelen? Dat weet ik wel zeker van niet, maar wat ik wel weet is:

Ik ben gewoon een moeder, maar dan zonder kinderen.

Volgens mij ben ik een beetje afgedwaald maar door deze persoonlijke ervaringen te delen kun je me vast een beetje leren kennen. Ze hebben me gevormd in wie ik ben en wat ik doe. Met mijn praktijk Zen met Fen richt ik me dan ook op het welzijn van vrouwen. Ik bied liefdevolle ontspannings- en zwangerschapsmassages aan en begeleid vrouwen naar meer balans in hun leven. Mijn doel is om een veilige ruimte te creëren waar je je verhaal kunt delen en je kunt laten horen wat je bezighoudt.

Dus je behoefte hebt aan een luisterend oor, gezelschap of een veilige plek om je hart te luchten, dan ben je bij mij aan het juiste adres. En wil je eerst weten of er een klik is? Boek dan een heerlijke ontspanningsmassage of een Pure Bliss Treatment bij mij in Groningen. Na afloop drinken we altijd een kop thee en kun je alles bij me kwijt.

Liefs Fenna