Kwetsbaar zijn vergt Moed

Volgens Brené Brown, een Amerikaanse hoogleraar en schrijfster van onder andere ‘De moed van imperfectie’ en ‘De Kracht van Kwetsbaarheid’, kun je pas leven vanuit het gevoel dat je goed genoeg bent als je je perfectionisme laat varen. Ik weet niet hoe het met jou zit, maar ondanks al het werk dat ik al heb gedaan, zoals therapieën en cursussen, vind ik het nog steeds lastig om los te laten. Ik doe het graag ‘goed’, maar wat is goed eigenlijk en wie bepaalt dat? En wanneer is goed goed genoeg?

Voor een perfectionist ligt de lat hoog en dat is niet omdat iemand anders hem daar heeft neergelegd, maar omdat de perfectionist constant op zoek is naar bevestiging van anderen. Dit kan een obstakel zijn bij het vinden van een gevoel van zelfacceptatie en goed genoeg zijn. Het zorgt er vaak voor dat je jezelf onrealistische verwachtingen oplegt en constant op zoek bent naar bevestiging van anderen dat je goed genoeg bent. Het kan ook leiden tot angst, stress en uitstelgedrag. Herken je jezelf hierin?

Als je iets perfect wilt doen, hebt je de eerste fout al gemaakt

Laat ik beginnen met zeggen dat perfectie niet bestaat en dat het nastreven ervan vaak meer kwaad dan goed doet, zoals zelfafwijzing, burn-out en stress. Wat goed is, hangt af van de situatie en is vaak persoonlijk. Het is daarom ontzettend belangrijk om je eigen maatstaven te vinden en niet te veel waarde te hechten aan de mening van anderen. Het is jouw leven en jij bent net zo belangrijk en goed als ieder ander, punt. Het zijn dan ook jouw eigen overtuigingen die je naar beneden halen, en ik denk dat je dat deep down ook wel weet. Ik spreek hier ook uit eigen ervaring. Zoals zovelen dacht ik vaak dat ik niet ‘goed genoeg’ was en heel eerlijk heb ik dat bij vlagen nog steeds. Voor een ander weet ik het wel te vertellen, maar ook bij mij sluipt de onzekerheid soms weer via de achterdeur naar binnen. En ik kan je één ding vertellen, iedereen heeft er wel eens last van, ook degene die volgens jou het ‘perfecte’ leven leidt.

Voorheen ‘moffelde’ ik mijn onzekerheid weg door extra te gaan schreeuwen. Ik zette mijn ‘ik-durf-en-kan-alles’ masker op en deed alsof ik zelfverzekerd was. Mensen pleasen, aardig gevonden worden en erbij horen, daar ging het om, en voorál niet luisteren naar mijn gevoel. Dat komt natuurlijk niet zomaar, je wordt gevormd door alles wat je in je leven meemaakt. We worden gekwetst, niet goed genoeg bevonden, gepest, verwaarloosd en soms zelfs mishandeld en/of misbruikt. Onze harten worden gebroken, we worden afgewezen, en na iedere nare ervaring trek je weer een beschermend schilletje om je heen. Alles om jezelf te beschermen. Je probeert deze afwijzingen te voorkomen en doet er alles aan om er maar bij te horen en ongemerkt raak je steeds verder van jezelf verwijderd. Totdat het niet langer gaat.

Wanneer je met jezelf overhoop komt te liggen en er niet mee aan de slag gaat, grijpt vroeg of laat het universum, het leven, God of hoe je het ook wilt noemen, zelf in. Je krijgt een ongeluk, wordt ziek, breekt een been, raakt in een depressie, burn-out of wat dan ook, als een manier om je te vertellen dat je je grenzen hebt overschreden. Dit kan je dwingen om te vertragen en na te denken over dingen. Vaak wist je van binnen al veel langer dat iets niet meer voor je werkte, maar ja… wat als je uit die ziekmakende relatie stapt, wie ben je alleen? Wat als je die baan opzegt, wie betaalt de huur? Wat als je die vriendschap verbreek? Wat als je je gevoel gaat volgen? Wat als je je uitspreekt? Wat als …? Wat als?
Maar het negeren van deze signalen kan leiden tot verdere schade, dus het is belangrijk om moedig te zijn en te vertrouwen op je innerlijke stem om positieve veranderingen aan te brengen in je leven.

Sinds ik met mezelf aan de slag ben gegaan en ook mijn kwetsbare kant (vaker) durf te laten zien, zijn mijn vriendschappen en ontmoetingen veel mooier en intenser geworden. Doordat ik me ook spiritueel verder ontwikkel, sta ik veel meer open voor wat zich aandient. Ik neem de meeste beslissingen nu vanuit mijn hart. Dat klinkt natuurlijk prachtig, maar het is ook doodeng en spannend en het is ook echt niet alle dagen feest. Ik struggle net als iedereen. Het grote verschil alleen is dat ik nu meer vertrouwen heb, in mezelf maar ook in het universum. Ik kan beter bij mijn gevoel en langzaamaan worden de schilletjes afgepeld en durf ik te zijn wie ik ben. Ik kom weer bij de kern, mijn ziel. Als je me vraagt naar mijn missie hier op aarde, dan ben ik ervan overtuigd dat dat het verspreiden van positiviteit is, met als kernwoorden: humor, verbinding, liefde, plezier en aandacht. Lichtjes aansteken zegt een van mijn beste vriendinnen.

Lieve mensen geniet van het leven, het is maar zo kort. Wees kwetsbaar, heb vertrouwen en laat jezelf zien. Je bent goed zoals je bent. Echt, je zult steeds meer de rust en balans in jezelf vinden wanneer je doet waar jij blij van wordt. Het vergt moed en nee, het is niet altijd gemakkelijk. Soms loop je vast, denk je: waar ben ik aan begonnen en hoe komt het allemaal? Maar weet je wat de grap is? Het zijn zorgen voor de toekomst. Iets wat er nog niet is en wat er ieder uur anders uit kan zien. Mijn tip? Ga met jezelf aan de slag, zoek uit waarom je bepaalde patronen hebt ontwikkeld, wat jouw waarden en normen zijn, welke oude overtuigingen jou tegenhouden en je niet meer dienen. Ga op zoek naar jouw missie, jouw doel en heel belangrijk: leef in het nu!

Lieve groet,
Fenna

P.s. mocht je mijn hulp op prijs stellen kijk dan bij coaching/friend for rent onder het kopje ‘aanbod’.