Vergeten te Genieten van het Moment

Ik sta in de keuken om mijn ontbijt te maken en ineens komt het binnen….godsamme, ik ben met van alles bezig maar vergeet gewoon te genieten van het moment! Op de automatische piloot schep mijn chiapudding in een kommetje, gooi er een klodder ‘all-natural’ pindakaas bij, strooi er hennepzaad en cacao nibs overheen en bedenk ineens … ik ben Almogía! Ik ben in f*cking Almogía! Voor het 2e jaar op rij ben ik een maand naar het zuiden van Spanje verkast en ik doe alsof het de normaalste zaak van de wereld is! Hoe dan?

Wanneer iemand mij dit een paar jaar geleden had verteld had ik gezegd, “ja in m’n dromen”, en nu? Nu vergeet ik gewoon te genieten van het moment en me te bedenken hoe bijzonder dit is. Ik ben alweer druk bezig met ‘de toekomst’. Met iets wat er nog niet is en waarvan ik geen idee heb hoe die er uit gaat zien. Ik herinner mij een zelfde soort moment vorig jaar. Ik was aan het werk in de moestuin op de heuvel en was druk aan het bedenken hoe ik ‘zo’n leven’ zou kunnen leiden. Zo’n leven waarbij alles moeiteloos gaat, waar je mooie mensen ontmoet en je altijd genoeg geld hebt om te kunnen leven en ook nog leuke dingen kunt doen. Tot ik ineens besefte dát ik dit leven al leid! Alleen doordat ik vaak te druk ben met de toekomst, hoe komt het en wat moet ik doen, vergeet ik waar ik op dit moment sta. Hoe ver ik ben gekomen en dát ik mijn droomleven al leid.

Een droomleven wil niet zegen dat alles altijd van een leien dakje gaat of dat er nooit iets tegen zit. In tegendeel, tegenslagen horen bij het leven. Het zijn dé momenten waarvan we kunnen leren. Waardoor we kunnen groeien. We leren lopen door te vallen en weer op te staan. Niemand die ooit na 1 keer vallen zegt “laat mij hier maar liggen hoor, ik heb het geprobeerd”. Toch?

Ik neem een stap terug en voel ineens diepe dankbaarheid door mijn lichaam vloeien. Hier, op dit moment, besef ik me wat een bevoorrecht mens ik ben. Dat ik deze dingen kan en mag doen. Dat ik vrij ben om iets uit te proberen. Dat ik mensen om mij heen heb die in mij geloven en die me onvoorwaardelijk steunen. Dat ik andere vrouwen mag inspireren en motiveren om hun hart te volgen. Dat ik me hier thuis voel en ook blij ben dat ik straks weer naar mijn heerlijke huis in Groningen ga.

Naar mijn straatje waar de buren vrienden zijn geworden. Waar we gezamenlijk geld inzamelen om bij de buurtsuper kratjes te vullen voor de Voedselbank. Waar we over 2 weken weer de winterlichtjes ophangen voor extra sfeer en licht tijdens de donkere dagen, ik kijk er naar uit.

En ondertussen komt de zon over de Spaanse bergtoppen en kleurt de hemel oranje roze. Ik kijk er naar met een hart vol dankbaarheid en een grote glimlach op mijn gezicht. Ik geniet nog even extra van het moment.